Van dolfijnen aan de kust naar het gezellige Perth

Vanuit Carnarvon zijn we naar Monkey Mia gegaan, waar dagelijks dolfijnen naar de kust komen om gevoerd te worden.

Onderweg naar Monkey Mia zijn we onder andere gestopt bij het bijzondere Shell Beach, een strand bestaande uit biljoenen kleine schelpjes van slechts een diersoort. Het strand strekt zich uit over 120 km met schelpjes tot wel 10 meter diep. Erg comfortabel liep het niet op de schelpjes, maar om over het strand te lopen was al een hele beleving op zich.

Aangekomen bij de camping in Monkey Mia zijn we tegen het einde van de middag op de boot gestapt voor een sunsetcruise, die we gratis aangeboden kregen toen we een wildlife cruise boekte voor de volgende dag. Op het moment dat we vanaf de aanlegsteiger wegvaarde, las Tim in de folder van de cruise dat aanbevolen werd om ook warme kleding mee te nemen. Laten we daar nou even niet bij stil hebben gestaan toen we in ons korte broek en T-shirt/top aan boord gingen. Naarmate we verder onderweg waren, stak de wind meer en meer op en werd het toch best koud aan boord. Met een handdoekje om ons heen hebben we de cruise, die verder toch niet zo bijzonder was, uitgezeten en hebben we daarna voor de volgende dag toch maar een lange broek en jasje ingepakt.
De camping in Monkia Mia maakte deel uit van een resort aan het strand met een restaurant, pub, zwembad, lodges en kampeerplaatsen. In feite bestond heel Monkey Mia uit dit ene resort. Iedereen in Monkey Mia verbleef dus op dit resort. Van de kampeerplaatsen moet je je verder niks voorstellen, want we stonden letterlijk gewoon in een parkeervak langs een grasveldje.

Net als vele anderen op de camping zijn we de volgende ochtend om 7.45 uur gaan kijken naar het voeren van de dolfijnen. Tja wat moet ik ervan zeggen, leuk om te zien, maar wel erg toeristisch. Dan was de wildlife cruise daarna toch net iets beter toen we dolfijnen met de boot mee zagen zwemmen en twee dugongs (zee koeien), zagen luchthappen terwijl ze zeegras van de zeebodem aan het eten waren.
Wederom stond er een sterke wind toen we aan het varen waren. Echt bizar dat je het aan boord met een lange broek en jasje aan nog fris had en je het volgende moment weer met je zwembroek/bikini op het strand lag.

Op de camping in Monkey Mia kwamen we Colin en Trevor tegen, een homo stel uit Sydney van in de 50 jaar, die we eerder al waren tegengekomen tijdens de snorkeltour in Coral Bay. Zij waren nu 4,5 maand aan het reizen door Australië en hadden plannen om daarna te gaan emigreren naar Thailand. Trevor was altijd Chiropractor geweest en had zijn praktijk verkocht. Samen hadden zij twee woningen in Sydney die zij verhuren en met de opbrengst van de huur konden zij rond komen zonder verder nog te hoeven werken.

Aangezien zij een 4WD reden en plannen hadden om de dag erna naar Francois Peron National Park te gaan, waar je alleen kon komen met een 4WD, was ik zo brutaal om te vragen of wij misschien met hen mee mochten. Ik had namelijk eerder van een Zwitsers stelletje, die ik in Broome had gesproken, gehoord dat de natuur in dat park erg mooi moest zijn, dus ik wilde daar graag heen. Gelukkig vonden zij dat totaal geen probleem, dus de volgende dag hebben zij ons opgehaald in Denham (een half uurtje rijden van Monkey Mia) en zijn we met zijn vieren off road gegaan in het Francois Peron National Park.
Via vuur rode zandpaden en witte zoutvlakten kwamen we na een uur rijden aan bij Skipjack Point, een uitzichtpunt in het uiterste noorden van het park waar je vanaf een klif wildlife kon spotten in het ondiepe water onderaan de klif. Toen wij er waren hebben we helaas geen walvissen, dolfijnen of schildpadden gezien, maar we zagen wel een aantal kleine haaien zwemmen. Los van de haaien was het uitzicht vanaf de klif over de zee en de stranden op zich al erg indrukwekkend door de combinatie van de vuur rode klif wanden met het witte zand en het turquoise water.
Gedurende de dag hebben we meerdere mooie stranden bezocht en hebben Tim en ik zelfs nog verse oesters geproefd, die door Trevor en Collin met een hamer en een beitel van de rotsen aan de kust werden gehaald. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou durven eten, maar gezien de setting vond ik dat ik het toch moest proberen.
We vonden het allebei niet echt lekker, dus ik denk niet dat we dat hier snel in een restaurant zullen bestellen voor 3,50-4 dollar per stuk.

Aan het eind van de middag kwamen we terug bij de camping in Denham, waarna we de dag met zijn vieren hebben afgesloten met een biertje voor de mannen en een appel cider voor mij.

De volgende ochtend zijn we doorgereden naar het Kalbarri National Park, een park met diepe kloven waardoor de Murchison Rivier stroomt. Na een bezoek aan verschillende uitzichtpunten en een paar korte hikes in het park kwamen we 's middags aan in Kalbarri waar we eerst het aantal magnums in onze vriezer hebben laten slinken van 10 naar 8. Vanaf Kununurra zijn we begonnen met het kopen van magnums en daarna hebben we onze vriezer steeds weer aangevuld met nieuwe. De magnums zijn dus een beetje een symbool geworden van deze reis :).

Wat nog wel even vermeld moet worden zijn de vele vliegen die in het Kalbarri National Park zaten. Ik denk dat dit toch wel het park was met de meeste vliegen en dan bedoel ik zwermen vliegen die je direct aanvielen zodra je uit de camper stapte. Ik weet zeker dat we heel veel mensen jaloers maakten met onze super modieuze vliegennetjes, die we over ons hoofd droegen.

Vanaf de camping zijn we de dag erna het tweede deel van het park gaan verkennen. Dit gedeelte van het park lag aan de kust en bestond uit prachtige uitzichten vanaf hoge klif randen over de ruige kust. Via verschillende uitzichtpunten en een korte hike hebben we daarna onze weg vervolgd naar Port Gregory, waar we gestopt zijn bij het super indrukwekkende Pink Lake, oftewel een enorm roze meer. Echt heel apart om te zien.

Voordat we tegen de avond aankwamen bij Jurien Bay, onze eindbestemming voor die dag, maakten we nog even een ommetje naar het Lesueur National Park. Het park stond bekend om zijn grote diversiteit aan flora, met meer dan 900 soorten planten en bloemen. Helaas waren de bloemen ver uitgebloeid toen wij er waren, maar desondanks was de 18,5 km route door het park een lust voor het oog.

De volgende ochtend ging de reis verder naar Perth. Onderweg naar Perth namen we voorbij Cervantes de afslag naar de Pinnacles voor een 4 km scenic drive door de Pinnacles Desert in het Nambung National Park, waar duizenden zandstenen pilaren tot soms wel 4 meter hoog uit het gelijkkleurige gele zand staken. Bijzonder om te zien. Vooral het contrast met de witte zandduinen en de zee op de achtergrond maakte het plaatje compleet.

Vanuit de woestijn zijn we doorgereden naar het groene Yanchep National Park, waar we koala's konden zien die hoog in de bomen aan het chillen waren. Verder was dit een heel relaxt wandelpark, gelegen aan een groot meer, en een perfecte plek om even te lunchen aan een van de vele picknick tafels rondom het meer.
Na een kleine wandeling om het meer zijn we vervolgens in de camper gestapt voor de laatste kilometers naar Perth, waar we halverwege de middag aankwamen bij de camping.

Ons plan was om daar een paar dagen te chillen en de stad te verkennen voordat we verder zouden gaan naar het zuiden. Aangezien het tegen de 30 graden was in Perth hadden we een camping opgezocht met een lekker zwembad, op een kleine 20 minuten rijden van het centrum. We hadden wel echt heel veel geluk met het weer, want een paar dagen eerder was het daar nog geen 20 graden. Sowieso hadden we al heel veel geluk gehad met het weer. Behalve een paar keer regen 's nachts in het begin van onze reis hadden we alleen nog maar stralend weer gehad.

De volgende dag zijn we begonnen bij het visitor centre in Perth. Om daar te komen was nog even een dingetje. De camper parkeren of überhaupt een auto parkeren in het centrum van Perth is echt geen optie. Overal kon je maar maximaal een half uur of een uur parkeren en bijna overal stond het vol. Je had wel overdekte parkeergarages, maar daar konden wij niet in met onze camper. Na 10 rondjes rijden hadden we maar besloten om de camper ergens te parkeren voor een half uur, ondertussen het visitor centre op te zoeken en na een half uur op en neer te lopen om bij te betalen.
De rest van de dag hebben we een lekker stranddagje gehouden. Op aanraden van Tegan en Rush zijn we begonnen bij Mullaloo Beach en zijn we daarna naar Hillarys Boat Harbour gegaan, een gezellige haven met een klein strandje en allerlei lekkere eettentjes en leuke winkeltjes. Als afsluiting zijn we naar het bekende en drukkere Cottesloe Beach gegaan, waar we aan het einde van de dag een drankje hebben gedaan en gegeten hebben bij een leuke Beach Club met uitzicht op zee en een mooie zonsondergang. Een heerlijke dag!

De dag erna gingen we de stad in. Aangezien het parkeren in het centrum geen optie was, hebben we onze camper bij een treinstation vlakbij de camping geparkeerd en zijn we vervolgens met de trein naar Perth gegaan. Een prima oplossing!
We waren al vroeg in Perth dus we hadden een volle dag om de stad te verkennen en dat was perfect. Zo heel groot was het allemaal niet, maar wel heel sfeervol. 's Ochtends zijn we begonnen met een rondje door de stad, door de winkelstraten en vervolgens langs de haven, waar we 's middags heerlijk geluncht hebben aan het water.
In het centrum reden zogenoemde CAT bussen waarmee je gratis door heel het centrum kon reizen. Ideaal! Aan de rand van het centrum, tegen een heuvel lag het Kings Park, een super relaxt park waar we 's middags heerlijk even op het gras hebben gelegen met uitzicht over de skyline van Perth. Aangezien we al heel wat kilometers in de benen hadden zitten, zijn we na Kings Park op een van de CAT bussen gestapt en een paar haltes verder uitgestapt bij een Belgisch biercafe voor de middagborrel.
Na de borrel liepen we uit op de gezellige foodmarkets, een plein midden in de stad vol met verschillende eetkraampjes, waar iedereen op plastic stoeltjes en op bankjes aan het genieten was van al het lekkers dat er te verkrijgen was. Wij kozen voor de Japanse pannenkoek met noodles en de Turkse gozleme met feta kaas en spinazie.
Toen we onze buikjes weer volgegeten hadden, vonden we het genoeg geweest voor die dag en hebben we de trein terug gepakt. Wij vonden Perth echt een hele leuke stad.

De volgende ochtend zijn we teruggegaan naar het Kings Park voor een wandeling door de botanische tuinen en om nog even te relaxen in het gras, voordat we verder zijn gereden naar Fremantle. Aangezien we eerder dan verwacht waren aangekomen in Perth, hadden we besloten om nog een stukje verder te reizen naar het zuiden.