Van Melbourne naar de Outback

Kort voor het einde van mijn reis nog even een update van de afgelopen weken.
Zoals ik in mijn vorige verslag al gezegd heb ben ik na Fraser Island de volgende dag naar Melbourne gevlogen. Daar zag ik ’s avonds Simon en Tom weer, die Engelse jongens waarmee Vivian en ik eerder in Nieuw Zeeland een hele tijd hebben opgetrokken. Super leuk om ze weer te zien! Zij zaten inmiddels al een maand in Melbourne en waren nu op zoek naar werk daar.
We hebben die avond samen ff een drankje gedaan en hebben weer wat bijgekletst.

Ik kon het helaas niet te laat maken, want de volgende dag moest ik om 7.40 uur weer klaarstaan om met een driedaagse tour de Great Ocean Road te gaan doen.
We waren in totaal met een groep van 21 mensen op de tour en reisden met een minibus de Great Ocean Road af. Een van de stops tijdens de drie dagen was bij de beroemde Twelve Apostels. Wat geweldig mooi was het daar. Zo vet om daar nu ineens gewoon echt te staan in plaats van ze als plaatje in een boekje te zien. Verder hebben we onderweg nog heel wat andere plekken bezocht die minstens zo mooi waren. Ook zagen we een aantal koalas in de bomen zitten langs de weg. We zagen zelfs een baby koala in een boompje geklamd zitten. Zo schattig!

Vanaf het begin af aan klikte het super goed met de groep en hebben we tijdens de drie dagen heel veel plezier met elkaar gehad. De tweede avond vierden we de verjaardag van een Zweeds meisje uit de groep en hebben we na een barbecue bij het hostel een busparty gehouden. Super gezellig! Ik zal er maar bij zeggen dat ik dacht laat ik ook weer eens een keer wat drinken, wat erin resulteerde dat ze me al vroeg op de avond hebben moeten instoppen. En nee ik was dit keer niet ziek, maar de alcohol sloeg echt als een baksteen in :S.
Tijdens de tour heb ik onder andere Anne-Mette leren kennen, een meisje uit Aalsmeer, waar het super leuk mee klikte. De laatste dag van de tour besloot ze om samen met mij verder te reizen tot aan Alice Springs, het midden van Australië.

Na terugkomst in Adelaide zijn Anne en ik de dag erna voor drie dagen met een tour naar Kangaroo Island gegaan, waar we zoals de naam het al aangeeft heel veel kangaroos hebben gezien. De groep waarmee we gingen was dit keer een stuk kleiner en een stuk serieuzer dan de vorige groep. Op zich niet erg na zo’n intensieve tour de dagen ervoor.

Op Kangaroo Island hebben we twee dagen gekampeerd bij een afgelegen hut en sliepen we ‘s nachts buiten in swags, eigenlijk een soort covers voor je slaapzak met een dun matrasje erin. Echt geweldig om op die manier te kamperen. ‘s Avonds sliepen we onder een super heldere sterrenhemel met duizenden sterren en ‘ s ochtends werden we wakker en zagen we kangaroos en wallibi’s rondom onze swags en op het veld in de verte springen. Verder kregen we savonds bezoek van een possum met een jong op zijn rug, die bij de hut op zoek was naar eten. Zo grappig als je bedenkt dat ik twee weken eerder met Natalie nog alle moeite deed om een kangaroo te kunnen zien en dat ik er nu in drie dagen zoveel had gezien dat ik er aan het einde van de drie dagen mijn hoofd niet meer voor omdraaide. Maar wildlife zien blijft geweldig. Tijdens het verblijf op het eiland hebben we ook honderden zeeleeuwen gezien, koala’s, hagedissen, mierenegels, vogels in alle kleuren en een slang die op de weg lag.

Vervolgens terug in Adelaide zijn we de volgende dag een wijntour gaan doen. Ja dat lezen jullie goed. De wijntour kreeg ik erbij toen ik meerdere tours bij dezelfde touroperator had geboekt. Ik dacht doe eens gek en probeer het eens en Anne was een echte wijnliefhebber. Nou uiteindelijk had ik het na drie wijnproeverijen wel gezien. Op zich leuk om een keer gedaan te hebben maar ik vond het niet heel bijzonder.
Na die avond ff een avondje relaxen en niks doen, werden we de volgende dag alweer vroeg in de ochtend opgehaald voor de zevendaagse Desert Patrol. Zeven dagen weg van de bewoonde wereld, de outback in. We moesten ons voorbereiden op urenlang reizen zonder ook maar iets of iemand tegen te komen.
Bij de eerste stop hebben we eerst maar een vliegennet gekocht, want blijkbaar zouden we in de outback veel last krijgen van vliegen.

Na de eerste nacht in een oud ziekenhuis te hebben geslapen in een dorpje waar alleen een gezin woonde, zijn we de volgende ochtend de dag gestart met een mountainbikeride door een prachtig bergachtige, nog redelijk groene omgeving. Onderweg werden we nog verwelkomd door twee kangaroos die voor onze fietsen langs sprongen en een emu die een sukje verder op de weg stond. Helemaal te gek!

De tweede dag begonnen we vervolgens aan de echte outback. Precies zoals ik me Australië had voorgesteld met dorre vlaktes, ongeasfalteerde wegen en vooral erg heet met 42 graden. Onderweg zijn we ergens, ver van de nog enigszins doorgaande weg gestopt, bij een waterplas om te zwemmen. Een duik in de plas met een watertemperatuur van rond de 30 graden was het bij die hitte nog steeds verkoelend. Heerlijk! Daar lag je dan in een waterplas in het midden van de woestijn in Australië.
Vervolgens hebben we die avond gekampeerd in echt the middle of nowhere, waar alleen een oud vervallen huisje stond en we kilometers zicht hadden met niks anders dan woestijn. Met het zitten rondom een kampvuur ’s avonds en vervolgens het slapen in de swags was dat de ultieme outbackervaring! Inmiddels hadden we die dag ook kennis gemaakt met de hatelijke vliegen die continu op je lijf en op je gezicht plakken en in je oren kruipen. Ik voelde me net zo’n koe in de wei die steeds met zijn staart om zich heen loopt te zwaaien. Echt heel irritant die vliegen! Dat vliegennet, hoe charmant ook, kwam toen wel goed van pas.

De dag erna ging onze desert patrol verder naar Coober Pedy, wat white man's hole betekent in Aboriginal taal. Coober Pedy staat bekend om zijn opalmijnen en 50 procent van de in totaal 3500 inwoners woont daar onder de grond. Wij sliepen die nacht ook in een bunker onder de grond.
Voor het geval je even vergeten was dat je in de outback was, dan kreeg werd je daar wel weer aan herinnerd toen we die middag reden over een weg waar elke dag maar een of misschien twee auto’s rijden en dat was nog een ‘doorgaande’ weg. Die verlaten wegen maakte onze plasstop onderweg een heel stuk interessanter toen Anne en ik samen gehurkt achter de trailer zaten met kilometers zicht over niets anders dan woestijn.
In Coober Pedy zagen we de eerste Aboriginals. Nou wie bang was dat ik voor een Aboriginal in Australië zou willen blijven kan ik geruststellen, ze zijn echt allemaal even lelijk.
Onze tourguide, Sandy, had ons gewaarschuwd om geen foto’s van ze te maken, omdat ze daar erg boos om kunnen worden als ze het zien. Toch wilde ik eigenlijk wel graag een foto hebben, dus dat werd heel stiekem, langs wat mensen heen, op afstand, snel een paar foto’s nemen. Ik heb mijn foto’s dus :).

Vanaf Cooper Pedy begonnen we de volgende dag aan een lange dag van 800 km rijden tot aan Uluru (Ayers Rock), waar we twee dagen zouden verblijven. Inmiddels was onze groep van zeven uitgebreid naar 21 mensen voor de rest van de tour, dus dat werd iets minder beenruimte in de bus.

De eerste nacht in het Uluru en Kata Tjuta National Park hebben we in swags geslapen op een viewingpoint met uitzicht op Uluru aan de ene zijde en Kata Tjuta aan de andere zijde. Helemaal te gek! Dat was echt zo gaaf. 's Avonds ging je slapen met uitzicht op de heilige stenen en 's ochtends kon je vanuit je swag de zonsopkomst zien. De duizenden sterren in de hemel boven je terwijl je 's avonds in je swag lag maakte het plaatje helemaal compleet. Ik denk dat het een van mijn meest bijzondere ervaringen in Australië is geweest.
De tweede nacht sliepen we tweede rang (in een washok op de campsite) omdat het die avond super hard regende. Ook een bijzondere ervaring :S.
Beiden ochtenden in het National Park zijn we vroeg opgestaan om voor de ergste hitte een hike rondom Uluru en door de valley van Kata Tjuta te doen.

Tenslotte eindigden we de tour met een laatste nacht op Kings Creek Station, een veeboerderij. Daar hebben we de volgende ochtend een hike door Kings Canyon gedaan, een indrukwekkende canyon die miljoenen jaren geleden de bodem van de zee was. Echt bizar.
Tijdens de hike hebben we even een verfrissende duik genomen in een waterhole middenin de canyon.

Vervolgens was het een lange rit tot aan Alice Springs, waar een groot gedeelte van de Aboriginals woont. Het was daar na zondsondergang niet veilig om 's avonds alleen en zelfs niet in een groep over straat te gaan, doordat de Aboriginals daar voor veel problemen zorgen.
We werden door de taxichauffeur 's avonds dringend verzocht om de poort van het hostel goed achter ons te sluiten om de Aboriginals buiten te houden. Beetje creepy gevoel.

Alice Springs was ons eindstation van een hele mooie tour.
Tijdens onze tour hebben we zowat alles wel gezien van het wildlife dat in de outback kon verwachten, kangaroos, emus, adelaars, koeien, paarden, hagedissen en kamelen.
Wat me eigenlijk wel een beetje verbaasde, maar wat tegelijkertijd niet heel erg was, is dat we in de outback geen giftige slangen, schorpioenen of insecten hebben gezien. Ik had echt verwacht dat we die daar wel zouden vinden.

Een Franse jongen uit de groep, ‘Frenchy’, heeft wat filmpjes gemaakt van de Great Ocean Road tour en de Outback tour. Die van de Great Ocean Road heb ik al op facebook gezet. Voor de foto’s moet ik nog een keer gaan zitten.
Ik ben inmiddels bijna aan het einde van mijn reis gekomen. Eergisteren ben ik vanaf Alice Springs naar Cairns gevlogen waar ik morgen nog een dag heb voordat ik de dag erna terug naar huis vlieg. Dat houdt in dat ik kan zeggen tot snel allemaal!!!