De grens over naar Laos

Vanuit Chiang Rai stapten we om 12.30 uur op de bus naar Luang Namtha, het verre noorden van Laos. Dit keer hadden we een sleepingbus, oftewel een bus met bedjes in plaats van zitjes. Wij hadden plaatsen C2 en D2, dat betekende dat de bedjes dus berekend waren op twee personen. De bedjes waren echter niet groter dan 100x150cm, dus dat werd vrij krap. Gelukkig zat de bus maar half vol, zodat we ieder ons eigen bedje hadden. Op die manier was de busreis eigenlijk best chill.
Rond 19.30 uur kwamen we aan op het busstation in Luang Namtha. Van daaruit moesten we toen nog in het centrum zien te komen. De enige tuk tuk die er stond vroeg 30.000 kip (iets meer dan 3 euro) per persoon, terwijl we mensen bij het busstation spraken die maar 10.000 kip hadden betaald. Toen we tegen de chauffeur zeiden dat we dat er niet voor gingen betalen, liep de hij weg en zwaaide hij ons na. Oké daar stonden we dan en er was geen andere manier om in het centrum te komen, dus uiteindelijk hebben we hem maar teruggeroepen en hebben we het er alsnog voor betaald.
Luang Namtha zelf was niet meer dan een hoofdstraat met een handjevol guesthouses en restaurantjes. Het eerste wat opviel toen we daar aankwamen was dat ze overal baguettes verkochten. Dat zag je in Thailand nergens.

De enige reden waarom je naar Luang Namtha gaat, is om daar een trekking van 1 of meerdere dagen te doen door de jungle. Dat was dus ook de reden dat wij er naartoe waren gegaan. Wij hadden een trekking geboekt van 3 dagen.
Vanaf het bedrijf werden we 's ochtends met een minibusje eerst naar een markt gebracht, waar de inkopen werden gedaan voor de volgende dagen. Je keek echt je ogen uit met wat je daar allemaal zag. Met name de vleesafdeling trok de aandacht met al het vlees dat daar open en bloot op tafel lag. Het eerste wat je je dan bedenkt is dat krijgen wij vanavond te eten. Eet smakelijk!

Vanaf de markt zijn we doorgereden naar een bergdorpje, waarvandaan de trekking begon. Bepakt met een dagrugzak met wat extra kleding, een slaapzak, een slaapmatje en 2 flessen water liepen we via een weiland de jungle in. We waren in totaal met een groep van 7 personen, waaronder een Nederlands stel, een stel uit Engeland en een gast uit Australie.

Naarmate we verder liepen, werd de jungle steeds dichter. Op sommige plekken was het zo dicht bebost dat de gids de weg vrijmaakte met een kapmes.
Er waren best wel wat momenten bij dat we over een zeer smal pad liepen, zeg maar net zo breed als je voet, en dat we links of rechts de afgrond in keken. Dat maakte het soms best spannend. Zeker aangezien de paden vrij glad waren, doordat het de dagen ervoor nog geregend had. Met name het afdalen kostte daardoor enige concentratie.

De eerste dag zijn we zo'n 7 uur onderweg geweest en 's avonds sliepen we in tenten middenin de jungle aan een klein riviertje, waar we voor de tweede keer een locale maaltijd voorgeschoteld kregen, gepresenteerd op een tafelkleed van bananenbladeren. We waren allebei niet zo'n fan van het Laotiaanse eten, dus heel veel hebben we er niet van gegeten. De omelet met sticky rice de volgende ochtend, ging er beter in.

De tweede dag sliepen we in een homestay, bij mensen thuis, in een bergdorpje. Dat was wel echt heel tof. In het dorp liepen honden, varkens, eenden, kippen en hanen overal los en kinderen waren druk aan het spelen. Ons bed die avond bestond uit een matras op de grond, lees tuinkussen, een kussen en een deken onder een klamboe.

De volgende dag was het nog ongeveer 5 uur lopen en vervolgens werden we met een minibusje weer terug gebracht naar Luang Namtha. Na drie dagen, drie keer per dag sticky rice (plak rijst) gegeten te hebben, waren we daar wel klaar mee en waren we blij dat we die avond zelf weer konden kiezen wat we gingen eten.

Na Luang Namtha was de volgende stop Luang Prabang, een super gezellige en sfeervolle plaats aan de Mekong, waar we drie nachten zijn gebleven. In het plaatsje vond je overal gezellige restaurantjes, barretjes en verschillende bakkers waar je belegde broodjes, croissantjes, muffins en dergelijke kon kopen. Je werd er echt mee dood gegooid.

De eerste dag in Luang Prabang hebben we een scooter gehuurd om naar de Kuang Si en de Tad Sae watervallen te gaan. De bekendste en meest spectaculaire van de twee was de Kuang Si waterval, ongeveer 26 km rijden vanaf Luang Prabang. Gelukkig waren we er redelijk op tijd en viel het nog mee met de drukte, maar toen we weggingen stond de parkeerplaats vol. Ondanks dat het er vrij toeristisch was, was de waterval echt prachtig om te zien.
Het was 40 km verder rijden naar de Tad Sae waterval. Een leuke verrassing was dat we een stukje met de boot moesten om daar te komen. Met een privé longtailbootje werden we van de ene kant van de rivier een stukje verder naar de ingang van de waterval gebracht. Dat stukje varen was eigenlijk het leukste om te doen, want aangekomen bij de Tad Sae waterval werden we direct overspoeld met toeristen. Je kon er olifant rijden, ziplinen en zwemmen. Iets te commercieel voor ons.

Na de Tad Sae waterval was het nog 20 km terug naar Luang Prabang, waar we 's avonds vanaf de Phu Si Heuvel de zonsondergang hebben gezien. Al waren we maar net op tijd, omdat we net iets te lang nog bij een bakkerij op het terras hadden gezeten en het best nog wel een hele klim was naar boven.
's Avonds zijn we nog even over de avondmarkt gelopen en daarna hebben we een restaurantje opgezocht om te gaan eten.

De volgende ochtend hebben we een boottocht over de Mekong gedaan naar Pak Ou, ook wel de Buddha Cave genoemd. In de grot waren zo'n 2000 oude boeddhabeelden te zien. De grot zelf was niet veel aan, maar de boottocht heen en terug was wel heel leuk.
Rond de middag waren we weer terug in Luang Prabang en hebben we vervolgens een groot deel van de middag lekker op het terras gezeten. 's Avonds zijn we alleen nog wat gaan eten en daarna zijn we op tijd weer teruggegaan naar onze guesthouse, waar we opnieuw verwelkomd werden met een vrolijke "helloooo, how are youuuu?" van de jongen achter de balie. Of we hem nu 's ochtends tegenkwamen, als we tussendoor terugkwamen of 's avonds, elke keer was hij even vriendelijk en vrolijk.

Vanuit Luang Prabang hebben we de volgende ochtend de bus gepakt naar Vang Vieng, waar we tegen het einde van de middag aankwamen. Op het eerste oog vonden we Vang Vieng een beetje tegenvallen, aangezien het een echte backpackersbestemming was en je overal dronken backpackers tegenkwam.
Gelukkig veranderde onze mening toen we de volgende ochtend op de scooter stapten en kennismaakten met de geweldig mooie omgeving van Vang Vieng.
De eerste stop was bij een waterval op 8 km rijden vanaf het plaatsje. Het kostte heel wat moeite om er te komen, via een niet geasfalteerde weg vol hobbels en gaten, maar eenmaal aangekomen bij de waterval was dat zeker de moeite waard.
Vervolgens zijn we 20 km doorgereden naar een dorpje waarvandaan je een super mooi uitzicht had over de rivier en de omliggende gebergte.
Na de lunch hebben we nog een uitzichtpunt bezocht, dat bereikbaar was via een best pittig klimmetje op een berg en laatst zijn we gestopt bij de druk bezochte Blue Lagoon. Erg toeristisch, maar wel lekker om even af te koelen in het water.

Je kan wel merken dat echt alles hier om toerisme draait. Echt overal waar je komt om iets te bezoeken, betaal je entree. Zelfs als je naar het toilet moet betaal je hier zo wat overal 2000 kip (ongeveer 0,20 euro). In Vang Vieng was het zelfs zo erg dat we eerst geld moesten betalen om over een brug te mogen, vervolgens om naar een uitzichtpunt te gaan en daarna om in natuurwater te zwemmen. Oh ja en natuurlijk nog voor de waterval die we 's ochtends hadden bezocht. Gelukkig gaat het niet om grote bedragen, maar betaal je in de meeste gevallen 10.000 of 20.000 kip (iets meer dan 1 of 2 euro).

Na een verfrissende duik bij de Blue Lagoon hebben we tegen het einde van de middag onze scooter ingeleverd en daarna hebben we ons genesteld in een hangmat aan de rivier bij de Smile bar.
Vang Vieng staat bekend om het tuben, waarbij je in een band de rivier afdrijft en onderweg stopt bij een bar om jezelf te bezatten om vervolgens verder af te drijven naar het eindpunt. De Smile bar was het eindpunt, dus vanaf onze hangmat hadden we een perfect uitzicht op de dronken lui die vaak al wankelend aan land kwamen met hun band. Best grappig om te zien en ondertussen genoten wij met een drankje van de muziek die op de achtergrond gedraaid werd. Een heerlijke afsluiting van de dag! 's Avonds zijn we nog wat gaan eten bij een restaurantje aan het water en daarna hadden we het wel gehad voor die dag.

De volgende dag zouden we om 13.30 uur in de bus stappen voor de nachtbus naar Pakse, een plaats in het zuiden van Laos. Aangezien we 's ochtends nog een paar uurtjes over hadden, hebben we onszelf maar getrakteerd op een massage. Dit keer viel die alleen wat tegen, aangezien twee jonge meiden ons masseerden en ze tussendoor steeds zaten te kletsen of bezig waren met hun telefoon. Tja dat kan dus ook gewoon.

Vanuit Vang Vieng werden we eerst met een mini busje naar Vientiene gebracht, waar we moesten overstappen op de nachtbus (sleepingbus). We waren aangenaam verrast toen we op het busstation in Vientiene aankwamen en daar een gloednieuwe, super luxe dubbeldekker voor ons klaar zagen staan. We hadden samen een bedje boven, helemaal voorin de bus. De bedjes waren niet groot, maar er lag wel een goed matrasje in, een lekker hoofdkussen en een fleecedeken. Echt prima om de nacht door te komen.

Na een rit van bijna 12 uur kwamen we de volgende ochtend om 6.45 uur aan in Pakse. Aangezien er in Pakse zelf niet zoveel te beleven was, zijn we na het ontbijt meteen naar een verhuurbedrijf gegaan om voor drie dagen een scooter te huren om naar het Bolaven Plateau te gaan. Het idee was om in drie dagen een loop te rijden van 320 km, waarbij we onderweg de verschillende watervallen zouden bezoeken waar het Bolaven Plateau bekend om stond.
Bij het eerste verhuurbedrijf waar we aankwamen, waren alle scooters verhuurd. Gelukkig hadden we bij het tweede bedrijf geluk en was daar nog net een scooter beschikbaar. We konden onze grote backpacks achterlaten bij het bedrijf, zodat we alleen maar een dagrugzak hoefden mee te nemen met de benodigde spullen voor drie dagen.

De eerste nacht sliepen we in een sfeervol guesthouse in Tad Lo, een klein dorpje gelegen aan een rivier met in de nabije omgeving twee mooie watervallen. Zo toeristisch dat het was in het Noorden van Loas, zo heerlijk rustig was het hier. Geen massatoerisme, maar slechts een klein aantal toeristen die we onderweg tegenkwamen. Het guesthouse waar we sliepen had acht kamers met voor de deur, op de veranda een hangmat waarin je kon relaxen. De eigenaar van het guesthouse vertelde dat het guesthouse pas sinds vijf jaar bestond en dat hij daarvoor een homestay had, waar toeristen konden verblijven. Hij was het guesthouse begonnen om toeristen meer luxe te bieden. Hij had zelf acht kinderen, waarvan hij er vijf geadopteerd had.

Vanuit Tad Lo zijn we de volgende dag verder gereden naar Tad Tayuscua. Naarmate we van het vlakke land de bergen in reden, werd de omgeving in de richting van Tad Tayuscua steeds mooier. Rond 13.30 uur kwamen we aan bij het enige guesthouse in Tad Tayuscua, dat verstopt lag in een prachtige omgeving middenin de jungle. Vanaf het guesthouse kon je via een route door de jungle 7 omliggende watervallen bezoeken, waarvan we er die middag 4 bezocht hebben. Behalve het genieten van de mooie omgeving en de rust was er bij het guesthouse verder niets te doen, dus die avond lagen we alweer vroeg op bed om nog even een serietje te kijken op de IPad. Alle drie de seizoenen van Narco's hadden we inmiddels gezien, dus nu begonnen we aan Paranoid.

De dag erna hebben we onderweg nog 4 watervallen bezocht en vervolgens waren we in het begin van de middag weer terug in Pakse.
Na de lunch bij een Franse bakkerij en een heerlijke warme douche in het hotel hebben we ons die middag opnieuw getrakteerd op een Laotiaanse massage en zijn we 's avonds gaan eten bij een restaurant op het dak van een hotel. Een leuke afsluiting van ons verblijf in Pakse en onze reis door Laos.

De volgende dag zouden we om 13.00 uur naar Cambodja vliegen om eerst een aantal dagen te relaxen aan het strand, waar we allebei erg naar uit keken.