De highlights van Cambodja

Vanaf Pakse vlogen we naar Sihanoukville. We waren ruim op tijd op het vliegveld, maar tegen de tijd dat we moesten gaan boarden, kregen we te horen dat onze vlucht vertraging had. De vlucht zou in plaats van 13.00 uur pas om 14.50 uur vertrekken. Normaal gesproken zou je misschien balen, maar het enige waar wij aan konden denken was, als we de volgende vlucht maar halen. Uiteindelijk gingen we om 15.10 uur de lucht in en de vlucht naar Siem Reap zou 1 uur duren. De vlucht van Siem Reap naar Sihanoukville zou vervolgens om 17.35 uur gaan en daarvoor moesten we opnieuw inchecken. Daarbij moesten we ook nog een visum on arrival regelen op het vliegveld in Siem Reap.
Het heeft wat stress gekost, maar uiteindelijk hebben we de vlucht gehaald met behulp van een zeer behulpzame man van Lao Airlines die ons voorbij langs alle rijen loodste.

Eenmaal aangekomen in Sihanoukville werden we overdonderd door de gekte van de plaats. Casino's, neonverlichting, bars en restaurants waren het straatbeeld samen met hele slechte muziek die tot laat in de nacht doorging. We konden geen genre bedenken voor de muziek, maar denk aan hele zenuwachtige techno. Serieus het was echt niet om aan te horen. Gelukkig was het maar voor een nacht.
Vanaf het strand waar wij zaten zijn we de volgende ochtend met de boot naar Koh Rong gegaan, waar we vier nachten een bungalow hadden geboekt aan een heel relaxt strand. Gezien het vrij pittige reistempo van de weken daarvoor, waren we toe aan even helemaal niks doen en relaxen aan het strand.
Het 'resort' dat we hadden geboekt viel echter heel erg tegen. Bij aankomst was het eerste dat je zag een grote vuilnishoop op het strand naast de receptie. Het gedeelte van de receptie waren ze aan het verbouwen en de bungalow die we geboekt hadden leek in niks op de bungalow die we op de foto's op internet hadden gezien. Wat een teleurstelling. Het enige dat wel goed was, was de locatie aan het strand en het bed.
Uiteindelijk hebben we er gelukkig niet zo veel last van gehad, hebben we er alleen geslapen en hebben we voor de rest gebruik gemaakt van de faciliteiten van de andere resorts op het strand. Zo hebben we toch een paar hele relaxte dagen gehad.

De derde dag hebben we 's middags een boottrip gedaan. De boottrip bestond uit snorkelen, vissen, een bezoek aan een afgelegen strand en zwemmen met lichtgevende plankton. Het snorkelen zelf was niet veel, maar over de hele dag hebben we ons goed vermaakt. Het vissen, wat niet meer was dan visdraad met aas in het water laten zakken, was eigenlijk best grappig. Aan het einde dacht Tim ook een keer een vis aan de haak te hebben geslagen, maar dit bleek een steen te zijn haha.
Het hoogtepuntje van de dag was toch wel het zwemmen met lichtgevende plankton. Halverwege op zee stopte de boot ineens en moesten we in het water springen. Het was toen inmiddels donker. We keken naar het water en zagen niks bijzonders, totdat we in het water sprongen. Op het moment dat we met onze snorkel onderwater keken zagen we overal lichtgevende plankton om ons heen. Hoe meer je bewoog, hoe meer glinstering je zag. Het leek net alsof je in een glitterbad lag. Heel bijzonder om te zien.

Na vier dagen Koh Rong gingen we terug naar Sihanoukville. Dit keer gingen we naar Otres Beach, wat bekend stond als het mooiste strand van Sihanoukville.
We hadden een mooie accommodatie met een heerlijk zwembad en zaten met onze bungalow recht aan het zwembad. Meer hadden we niet nodig.
Toen we de eerste dag aankwamen hebben we heel even een kijkje genomen bij het strand, maar na Koh Rong viel dat heel erg tegen. De twee dagen dat we er zaten, zijn we letterlijk niet verder gekomen dan het zwembad en het restaurant bij onze accommodatie.

Vanuit Sihanoukville ging de reis verder naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja en de uitvalsbasis voor een bezoek aan de Killing Fields en de beruchte Tuol Sleng gevangenis. De middag dat we aankwamen zijn we de stad te voet gaan verkennen. Ons hotel lag op een prima locatie in een rustige zijstraat van een drukke weg. Vanaf ons hotel liep je in 15 minuten naar de waterkant, met verschillende leuke restaurantjes en barretjes die uitkeken over een brede rivier. Een perfecte plek om even een drankje te doen en naar de zonsondergang te kijken.

De volgende ochtend werden we om 9.00 uur opgehaald door de tuk tuk chauffeur, die voor het hotel al op ons stond te wachten. Als eerst brachten we een bezoek aan de Killing Fields, bekend als Choeung Ek, welke zich zo'n 15 km buiten de stad bevonden. We dachten dat we inmiddels al wel wat gewend waren wat betreft de chaos in de verkeer, maar we keken opnieuw onze ogen uit.
Op een kruising met verkeerslichten, rijd iedereen tegelijk de kruising op en degene met de meeste lef neemt voorrang. Het belangrijkste doel in het verkeer is om te blijven rijden, dus ook wanneer je een file in rijdt. Wanneer je stil komt te staan probeer je zo snel mogelijk links of rechts in te halen en bij de eerste beste mogelijkheid prop je jezelf er gewoon tussen.

Aangekomen bij Choeung Ek werden we met een audiotour over het terrein geloodst en hoorden we het gruwelijke verhaal aan van wat daar nog niet zo lang geleden heeft afgespeeld.
De audiotour begon bij een informatiebord waar verteld werd dat op die plek in eerste instantie twee of drie keer per maand of elke drie weken en later dagelijks trucks stopten met mensen die vervolgens werden vermoord en begraven in massagraven. De mensen werden bij aankomst direct vermoord, maar toen het aantal slachtoffers opliep tot meer dan 300 per dag, was dat niet meer haalbaar en werd de executie uitgesteld tot de volgende dag. In afwachting van hun executie werden de slachtoffers gevangen gehouden in een donkere schuur. De executies vonden plaats als het donker was en muziek werd afgespeeld zodat men het geschreeuw niet zou horen.

Tussen 1975 en 1979 werden in Choeung Ek minimaal 20.000 mensen omgebracht en in massagraven begraven door de Rode Khmer. De slachtoffers waren gewone Cambodjanen die niet in het totalitaire agrarische systeem van de Rode Khmer pasten. Leraren, studenten, stadsbewoners en intellectuelen werden vermoord. Zelfs mensen met een bril waren doelwit, omdat verondersteld werd dat zij konden lezen.
In het systeem dat de Rode Khmer voor ogen had, moest iedere Cambodjaan op gemeenschappelijke boerderijen werken en was onderwijs en gezondheidszorg verboden. Iedereen die niet in dit systeem paste, werd gedood. Omdat kogels te duur waren, werden de slachtoffers op brute wijze doodgeslagen.

De audiotour bracht ons verder naar een boom met daarbij de tekst "Killing tree". Baby's en jonge kinderen werden bij hun voeten gepakt en met hun hoofd doodgeslagen tegen de boom, waarna ze bij hun moeders in het naastgelegen massagraf werden gegooid.
Het gaat echt door merg en been als je hoort wat daar allemaal heeft afgespeeld.

Wanneer je over het terrein liep, zag je kuilen in de grond op de plaats van de massagraven en hier en daar zag je resten van kleding uit het zand steken. Nog steeds worden regelmatig kleding en beenderen verzameld uit de massagraven, die zichtbaar worden aan de oppervlakte. In totaal zijn er 129 massagraven gevonden op Choeung Ek.

In een momument is een enorme glazen kast gebouwd bestaande uit 17 levels, waarin de overblijfselen van de slachtoffers worden bewaard en tentoongesteld.
De levels 2 tot en met 9 lagen vol met schedels, gesorteerd op leeftijd en sekse. In level 1 lag kleding van slachtoffers en voorbeelden van de gebruikte moordwapens en in de levels 10 tot en met 17 lagen beenderen. Erg indrukwekkend om te zien!

Na een bezoek aan de Killing Fields, reden we terug naar Phnom Penh voor een bezoek aan het Tuol Sleng Museum, de plaats waar het allemaal begon. De Tuol Sleng gevangenis, tevens bekend als S-21, was het beruchte ondervragingscentrum van de Rode Khmer en het voorportaal van Choeung Ek. In het voormalige schoolgebouw van Tuol Sleng werden meer dan 17.000 mensen gemarteld en verhoord, voordat zij werden vermoord op Choeung Ek.

Een audiotour leidden ons door het schoolgebouw, beginnend bij de martelkamers. In elke martelkamer stond een stalen bed waaraan gevangenen werden vastgeketend wanneer zij gemarteld werden. Mensen wisten niet eens waarom ze gevangen werden genomen en werden net zo lang gemarteld totdat zij schuld bekenden aan iets waar zij helemaal niet schuldig aan waren. Soms werden mensen gemarteld met de dood als gevolg. Foto's van slachtoffers aan de muren lieten dat zien.

Elke gevangene werd bij aankomst in Tuol Sleng geregistreerd en gefotografeerd. Terwijl je door verschillende kamers liep, staarden duizenden foto's van slachtoffers je aan. De rillingen liepen echt over je lijf.

Aan het einde van de tour was het inmiddels 16.00 uur en waren we helemaal gesloopt. We zijn nog even een drankje gaan doen en na het eten zijn we terug naar het hotel gegaan.

De volgende ochtend zijn we op de bus gestapt naar Siem Riep, onze laatste bestemming in Cambodja. Ons hotel had een gratis ophaalservice, dus toen we na een rit van zo'n 6 uur aankwamen bij het busstation in Siem Riep stond er al een tuk tuk chauffeur op ons te wachten. Je weet wel iemand die met zo'n bordje met je naam erop op je staat te wachten. Echt super grappig. We voelde ons op dat moment net van die decadente reizigers. Leuk om dat ook weer eens meegemaakt te hebben.

In Siem Riep hebben we de volgende dag een dagtrip gemaakt naar een aantal tempels, waaronder Ankor Wat, het grootste religieuze monument ter wereld. We hadden een tuk tuk geregeld die ons heel de dag langs verschillende historische tempels bracht. Aangezien we de beroemde zonsopkomst bij Ankor Wat gemist hadden (omdat we geen zin hadden om de wekker zo vroeg te zetten) gingen we voor de zonsondergang. Vanaf een berg zou je tegen 17.30 uur een mooie zonsondergang te zien krijgen met uitzicht op Ankor Wat.
Na een hele dag tempels bezoeken, kwamen we om 15.45 uur aan bij de voet van de betreffende berg. Daar gingen we. Samen met tientallen andere mensen liepen we naar de top van de berg. Toen we bijna boven waren, liepen we uit op een rij van zo'n 60 mensen, die allemaal stonden te wachten om het laatste stukje met een trap naar boven te klimmen. Vervolgens kwam een man in uniform langs die vertelde dat er maximaal 300 mensen tegelijk naar boven mochten, dat er op dat moment al 300 mensen boven waren en dat we dus moesten wachten totdat er mensen naar beneden zouden komen. Ik denk dat er op een gegeven moment wel 300 man in de rij stond. Echt bizar!
Toen we het bijna op wilde geven, kwamen er mondjesmaat toch mensen naar beneden en stonden we uiteindelijk om 17.10 uur boven en waren we nog op tijd voor de zonsondergang. Vink!

's Avonds hebben we de dag, net als de dag ervoor, afgesloten in Pub street, een gezellige straat in het centrum van Siem Riep met allerlei leuke eettentjes en barretjes. Een tapbiertje kostte daar met happy hour maar 0,25 dollar.

1,5 week ging snel, want de volgende ochtend vlogen we alweer naar Krabi om de laatste twee weken van onze reis af te sluiten aan het strand. Daarover meer in ons volgende en laatste verslag.

Voor nu fijne kerstdagen iedereen en alvast een gelukkig nieuwjaar!