De beklimming van de Rinjani vulkaan

De eerste dag aangekomen op Lombok zijn we vanaf de boot naar Senggigi gegaan waar we voor de dag erna een 3 daagse trekking hebben geboekt voor de beklimming van de Rinjani vulkaan (3007 m), de op een na hoogste vulkaan van Indonesie.

Maar eerst zijn we die middag nog naar Malimbu beach gegaan, een strand vol met zwemmende locals.
De meisjes zwommen in kleding uiteraard, want net als in de rest van Indonesie is 90% van de bevolking op Lombok moslim.
De local, Adi, bij wie we de trekking hadden geboekt nam ons daar mee naar toe. Daar gingen we dan, ondanks dat we het scooter rijden voor de rest van de vakantie afgezworen hadden, op de scooter naar het strand. Vivian en Ernst op een scooter en ik achterop bij Adi.
Op het strand werden we weer bestormd door locale jongeren die met ons op de foto wilden. Wel grappig aangezien we dat vanaf Bali niet meer gewend waren. Op Bali zijn ze veel meer toeristen gewend.
Vervolgens vroeg Adi of we graag wilden kanoën. Ik dacht dat is wel grappig dus zei dat ik dat wel wilde. Komt hij na 2 minuten vervolgens terug met een mini kano waar we met zijn tweeën op moesten. Vivian lag natuurlijk helemaal in een deuk en ik zat daar met hem op die mini kano. Het zal er best grappig uit hebben gezien, maar ik dacht eerder wat heb ik nou weer gezegd.

Vervolgens teruggekomen in Senggigi hebben we nog wat gegeten en zijn we vroeg naar bed gegaan.
De volgende ochtend werden we namelijk alweer om 5 uur bij onze homestay opgehaald om naar Senaru te gaan waar de driedraagse trekking zou starten. De rit naar Senaru duurde ongeveer 2 uur en daar aangekomen konden we onze grote backpacks achterlaten zodat we alleen het nodige voor de trekking hoefden mee te nemen. In totaal waren we met een groep van 11 personen uit Frankrijk, Duitsland, Australië, Amerika en India. Verder gingen er 2 gidsen mee en 6 dragers die de tenten, slaapzakken en het eten voor de trekking voor ons zouden dragen.

Na de tweede bananenpannenkoek voor die ochtend zijn we om 8.30 uur gestart met de trekking. De weersvoorspelling voor die dag was niet heel goed en de kans was groot dat we onderweg regen zouden krijgen. Ze hadden ons verteld dat de eerste dag zo'n 7 uur in beslag zou nemen tot aan de overnachtingsplek. We hoopten maar het beste voor het weer!

Helaas moesten we er toch aan geloven. Bij de tweede post na 2 uur lopen begon de lucht donkerder te worden en kort daarna begon het flink te regenen. Uiteindelijk hebben we bij die post zo'n 2 uur gezeten voordat we verder gingen. We moesten wachten op de laatste dragers die nog onderweg waren. Het was een lange zit, maar gelukkig was het wel zo goed als gestopt met regenen toen we weer gingen lopen.

Door de mist hebben we onderweg helaas weinig van het uitzicht kunnen zien en kwamen om 16.30 uur aan bij onze overnachtingsplek omgeven door dichte mistwolken. Na het opzetten van onze tenten begon het ook licht te regenen. Vief en ik zijn toen onze tent en slaapzak maar ingedoken om wat op te warmen. Ook onze 'Bromo'-muts die we voor €0,40 in Cemero Lawang hadden gekocht kwam toen goed van pas. Ik heb hem heel de nacht opgehouden.

De volgende ochtend was de lucht gelukkig weer open getrokken en hadden we een mooi uitzicht over Lombok, de zee en in de verte de Gili eilanden.

Na het ontbijt ging de trekking verder en kwamen we na 20 minuten klimmen aan bij de rand van de krater met een super mooi uitzicht over het groene kratermeer en de daarin gelegen vulkaan. Het was wederom bewolkt maar het uitzicht was goed.

Vivian voelde zich helaas niet lekker en heeft uiteindelijk moeten besluiten om de tocht niet af te maken en terug te gaan naar Senaru. Ernst en Vivian hadden 3 dagen eerder vermoedelijk een voedselvergiftiging opgelopen in Padang Padang en waren nog steeds niet helemaal fit. De eerste dag van de trekking ging Vivian eigenlijk heel goed af, maar de ochtend daarna werd ze misselijk wakker en daarna werd ze tijdens het lopen ook erg duizelig. Na een moeilijke beslissing is ze toch met een van de gidsen en een andere jongen van de groep teruggegaan.
Vervolgens bleven we nog met 7 de 11 van onze groep over omdat een stelletje uit de groep ook terugging omdat zij slechts een tweedaagse trekking hadden geboekt.

Dag 2 bestond uit een 2 uur durende afdaling naar het kratermeer en vervolgens een 3 uur durende klim naar de kraterrand waar we zouden overnachten.
Na de afdaling zijn we gestopt bij een hotspring vlakbij het kratermeer. We pasten er net met drieën in en het water van de hotspring was echt super warm. Zo warm dat ik zo rood als een kreeft zag toen ik eruit kwam. Wel lekker om even op te warmen!
We waren er net op tijd uit want niet lang daarna werd het steeds meer bewolkt en begon het super hard te regenen.
Gelukkig was het toen lunchtijd en hebben we de regenbui onder een krap gespannen zeiltje bij het kratermeer afgewacht. Na een uur was het inmiddels bijna opgehouden met regenen en zijn we vervolgens na zo'n 3 uur klimmen bijna droog bij de kraterrand aangekomen.
Tijdens de klim hadden we zo nu en dan verassend mooie uitzichten die vervolgens weer verdwenen in de optrekkende mist.

's Avonds zijn we na Sesamstraat naar bed gegaan want om 2.00 uur stond de wekker voor de klim naar de top van de Rinjani.
Om 2.30 uur zouden we starten met lopen, zodat we op tijd op de top zouden zijn voor de zonsopkomst. Uiteindelijk vertrokken om 2.45 uur omdat we dat met onze groep wel zouden redden volgens onze gids. Misschien maar goed ook want op het eerste stuk hadden we al 20 minuten gewonnen en uiteindelijk hebben we net voor de top nog zo'n 30 minuten moeten wachten voor de zonsopkomst. Het was super koud boven, helemaal toen je stil zat. Mijn handen waren echt bevroren. Maar het uitzicht met de zonsopkomst was het wachten zeker waard. Door de wolken konden we het kratermeer niet zien liggen maar we hadden een super mooi uitzicht over de krater en het beneden ons liggende wolkendek. Super!
Met het naar beneden gaan werd het weer steeds meer bewolkt en op een gegeven moment verdwenen wij met het zicht in de wolken. Uiteindelijk kwamen we om 7.40 uur terug bij het tentenkamp waar ons warme thee, toast met jam en voor de verandering een bananenpannenkoek stonden te wachten voordat we verder gingen met de afdaling naar Sembalun Lawang. Dat zou nog zo'n 5 uur lopen zijn.
Zo veel geluk dat we hadden met het weer op de top, zoveel regen kregen we onderweg naar beneden. De zonnebrand maakte plaats voor mijn windjack en in versnelde pas liepen we zo snel mogelijk naar post 1 waar we zouden lunchen. Voordat we daar aankwamen waren we zeker al een uur verder en inmiddels door en door nat geregend. Maar goed dat we op de terugweg waren.
Vanaf post 1 was het nog 1 uur lopen naar Sembalun Lawang waar we de trekking eindigde met een uitzicht over de rijstvelden. Erg mooi!

Daarna moesten we nog een uur terug rijden naar Senaru waar onze backpacks lagen. Het transport is bij de prijs inbegrepen zeiden ze. Toen we met zijn alle in de laadbak van een pickup werden gestopt snapte ik wel waarom. Echt comfortabel was het niet, wel grappig!

Teruggekomen in Senaru zagen we Vivian weer, die zich inmiddels gelukkig weer een stuk beter voelde. Vervolgens zijn we afgezet bij de haven om voor onze laatste dagen naar Gili Air te gaan.

Meer over Gili Air in mijn volgende en laatste verslag van deze reis.

X