Dagen vol kodakmomentjes

Vanuit Las Vegas zijn we doorgereden naar St. George, een tussenstop op weg naar Zion National Park. Het plan was om vanuit St. George 's ochtends vroeg naar Zion te rijden, daar te gaan hiken en vervolgens onderweg naar Bryce National Park halverwege ergens te overnachten en dan de volgende ochtend in Bryce te gaan hiken.
De dagen dat we onderweg zijn staan we om 7.00 uur op zodat we heel de dag de tijd hebben om dingen te doen en 's avonds niet te laat aankomen bij het motel. 's Avonds doen we vervolgens niet veel meer. Na het eten doen we meestal een potje kaarten, kijken een of meerdere afleveringen van Penoza of we stippelen onze reis voor de dagen erna uit en gaan op tijd slapen omdat om 7.00 uur de wekker weer gaat.

Toen we 's ochtends vanuit St. George in de auto stapten hing er een enorme donkere wolk boven de bergen. Shit als wij maar niet die kant op moeten. Hoe verder we reden, hoe dichterbij de TomTom ons naar die wolk bracht, totdat het uiteindelijk begon te stippelen. Gelukkig lieten we de wolk achter ons op het moment dat we bij de ingang van Zion kwamen en zagen we vanaf dat moment alleen nog maar een strakblauwe lucht boven het park. Was dat even geluk hebben :).
Vanwege de drukte kun je in Zion alleen met de gratis shuttlebussen naar Zion Canyon waar je meerdere mooie uitkijkpunten hebt op de canyon en waar je verschillende hikes kunt doen. Wij zijn vanuit het visitor center met de shuttlebus naar Weeping Rock gegaan waarvandaan we de hike naar Observation point zijn gestart, het hoogste punt van Zion (2148 ft). De hike was in totaal 12,9 km lang met een stijging van 655 m. Een mooie klim met afwisselende uitzichten over Zion en de canyon. Voor onderweg hadden we sandwiches gekocht die we bij Observation point opgegeten hebben waar we een geweldig uitzicht hadden over de canyon. In 4 uur en 15 minuten waren we terug bij de busstop en zijn we met de bus vervolgens doorgereden naar het eindpunt van de canyon waar je een makkelijke en dus super toeristische hike kon doen naar de Narrows, de plaats waar de canyon zo dicht bij elkaar komt dat er slechts een gang overblijft. Aan het einde van de hike hield het pad op en kon je alleen via de rivier verder naar de Narrows. Tim had geen zin in natte schoenen maar ik wilde wel even gaan kijken want de rest van de hike was niet veel bijzonders. Best grappig om door het water te lopen maar voor een mooi uitzicht zou je de hele hike door de Narrows moeten doen denk ik. Het eerste stuk was super druk met toeristen.

Na de twee hikes zijn we doorgereden naar ons motel langs de snelweg in Hatch op weg naar Bryce, een prima motelletje op een leuke locatie met uitzicht op de bergen. Omdat de airco in de kamer het niet deed hadden we het raam opengezet in de hoop dat het uiteindelijk een beetje zou afkoelen. Niet wetende dat het raam nog open stond werd ik 's nachts meerdere keren wakker van de kou. Ik had het ijskoud onder alleen een laken. Uiteindelijk heb ik maar een deken gepakt omdat ik er niet van kon slapen. Dat was even anders dan in Vegas waar het 's nachts nog 27 graden was.

De volgende ochtend zijn we in een uur doorgereden naar Bryce. Weer een totaal ander park waar we eerst naar het uiteinde van het park zijn gereden om vervolgens op de terugweg alle uitzichtpunten op het natuurschoon hebben meegepakt. Net als echte toeristen stopten we bij de 13 uitzichtpunten langs de weg om een fotootje te klikken waarna we weer verder reden naar het volgende punt. Echt heel mooi maar het voelt zo anders wanneer je een hike doet door het park en er zelf doorheen loopt. Nadat we alle uitzichtpunten hadden afgevinkt kon het echte avontuur beginnen. Vanaf de plattegrond van het park hadden we een hike uitgezocht en hadden we gekozen voor de Navajo-Peekaboo combination loop, een redelijk zware hike van 7,9 km door de hoodoos waar het park om bekend staat. Echt een hele gave hike. Beiden vonden we dit de mooiste hike die we gedaan hadden, ondanks dat de hike in Zion een goede nummer twee was. Op de terugweg hebben we nog zo'n 2 km aan de hike geplakt en zijn we via een andere trail teruggelopen naar de auto. Daarmee was het meteen ook wel weer genoeg voor die dag.
Via een hele mooie route door de natuur kwamen we 2 uur en driekwartier later aan bij ons motel langs de snelweg in Torrey. Wat een gaaf uitzicht! Behalve de snelweg en een paar omliggende motels was er niks, alleen de bergen op de achtergrond. Super! Het eerste motel waar we 's ochtends ook lekker hebben ontbeten in het restaurant dat bij het motel zat. Bij de meeste motels zit geen ontbijt bij of is het ontbijt niet meer dan koffie of thee en een muffin.

Na het ontbijt zijn we naar Capitol Reef National Park gereden. We wilden daar 's ochtends wat rondkijken voordat we verder zouden rijden naar Moab.
Sinds we de auto in Las Vegas hadden omgeruild bij het verhuurbedrijf omdat de linker voorband steeds een beetje leegliep en het oliepeil van de auto laag stond hadden we bij deze auto precies hetzelfde alleen kwamen we er deze keer achter dat er een spijker in de band zat. Het plan was om in Moab terug te gaan naar het verhuurbedrijf, maar 's ochtends was de band weer zo ver leeggelopen dat ze ons bij het visitor center van het National Park adviseerden om de band te verwisselen. Gelukkig was er een hele aardige Amerikaan die dit hoorde en ons geholpen heeft door zo lang een prop in de band te doen. Toen konden we in ieder geval zonder problemen naar Moab.
Voordat we naar Moab reden hebben we eerst nog een korte hike gedaan in het park, maar we hadden er allebei niet zo veel zin in dus vonden het daarmee ook genoeg. Voor de rest was het ook niet zo'n bijzonder park.

Bij aankomst in Moab hebben we eerst een hoop geregeld en alvast een mountainbiketour en een hummertour geboekt voor twee dagen erna. Vervolgens zijn we doorgereden naar ons motel. Dat was toen we het boekten even slikken. Motels in Moab waren schreeuwend duur. Na lang zoeken hadden we het goedkoopste motel geboekt a 600 dollar voor 3 nachten. Zelfs de vrouw bij het inchecken vond de prijs hoog en vertelde dat de prijzen continu schommelen. Gelukkig was het wel een fijn motel inclusief een prima ontbijt voor Amerikaanse begrippen.

De eerste ochtend in Moab zijn we naar Canyonlands National Park gereden om die dag een mooie hike te gaan doen. Op aanraden van een ranger was de keuze gevallen op de Murphy Loop, een trail van 17,4 km met een hoogteverschil van 427 m. Een leuke en gevarieerde trail waarbij we vanaf de canyonrim helemaal afdaalde naar de valley en via een droogliggende rivier uiteindelijk terugkwamen onderaan de canyon waarna we via dezelfde weg terug naar de canyonrim geklommen zijn. Onderweg zagen we nog drie herten wegspringen uit de rivierbedding en heeft Tim nog twee konijnen gezien.
Heel de hike zijn we geen andere mensen tegengekomen behalve een ranger, dat maakte de hike wel bijzonder. De ranger vroeg ons of we genoeg water bij ons hadden omdat in het park de meeste gevallen van uitdroging voorkomen waarvoor hulp ingezet moet worden. Bij de meeste parken staan ook bordjes met de tekst 'Heat Kills'.
Tijdens afdaling naar de valley was het nog goed te doen qua temperatuur en liepen we in de schaduw, maar in de valley voelde je het steeds warmer worden en tegen de tijd dat we terug naar boven moesten klimmen was de zon inmiddels gedraaid en liepen we vol in de zon. Uiteindelijk waren we na 5 uur en 25 minuten terug bij de auto en zijn we daarna teruggereden naar ons motel waar we eerst een verfrissende duik hebben genomen in het zwembad. Om onszelf te verwennen zijn we onderweg naar het motel eerst nog even gestopt bij een benzinepomp om voor mij een ijsje te halen en een six pack corona voor Tim. We vonden dat we dat wel verdiend hadden en daarmee stond de stand voor Tim meteen gelijk aan het aantal biertjes dat hij deze vakantie al gedronken had, wat voor Tim uniek is.

De tweede dag in Moab hebben we 's ochtends met een gids een mountainbiketour van ongeveer 18 km gedaan in het Dead Horse State Park gelegen bij Canyonlands National Park. Toch net even iets anders dan fietsen in de Loonse en Drunense duinen. Wat een super ervaring! Rijdend over grote zandstenen rotspartijen en ruige paden klommen we onze weg op naar een klif met een super mooi uitzicht over de valley en de bergen op de achtergrond. Als je af en toe naar rechts keek kon je vanaf het moutainbikepad de valley al zien. Geweldig! Het was een route voor fietsers met een gemiddelde ervaring. Ik durf toe te geven dat ik de route niet durfde te fietsen als ik geen mountainbike ervaring had. Vooral op het eerste stuk van de route klom je via ongelijke rotspartijen omhoog en daalde je af over rotsen, die op sommige plaatsen best steil waren. Tijdens het laatste gedeelte van de route daalde we via een wat minder ruig pad af terug naar de parkeerplaats waar onze truck geparkeerd stond. Onze gids Gina was een leuke vrouw die ook goed kon kletsen.
Om 12.15 uur kwamen we terug in Moab waarna we nog een 2 uur durende Hummer tour hebben gedaan. Tijdens deze tour verlieten we de verharde weg voor off road paden waarbij we over smalle bergkammen de bergen op en af reden, dwars door een national park. Leuk om een keer gedaan te hebben.

De laatste ochtend in Moab zijn we naar Arches Nationalpark gegaan, die bekend staat om zijn gigantische Arches, natuurlijke bruggen, 'ramen' en andere unieke zandstenen formaties. Wat een mooi park en weer totaal anders dan alle andere parken die we tot nu toe gezien hebben. In dit park hebben we twee kortere hikes gedaan van 4,8 en 6,8 km naar Delicate Arch en Double O Arch. Omdat ze beiden wat korter waren zag je meteen meer toeristen op de trail. Het toppunt was bij Delicate Arch waar een paar ping pings (Aziaten) op hun gemak een fotosessie aan het houden waren terwijl iedereen aan het wachten was om ook een foto te maken van de Arch. Dat was echt niet normaal, eerst een paar foto's van moeder, dan van moeder samen met vader, dan van vader, dan van vader zonder petje, dan van een kind aan een kant van de Arch, dan aan de andere kant, dan samen met zijn broer, oh wacht en ook nog even aan de voorkant van de Arch. Mensen liepen zich er zo aan te irriteren dat een man er op een gegeven moment iets van gezegd heeft. Het ergste is dat ze echt allemaal hetzelfde zijn!

Tegen het begin van de middag zijn we verder gereden naar onze volgende bestemming, Durango. In Durango blijven we weer drie nachten. Daarover meer in ons volgende verslag.