Van Durango naar de Grand Canyon

Aan het einde van de middag kwamen we aan in Durango waar we voor de volgende ochtend kaartjes hadden voor een retourtje met de historische stoomtrein uit 1880 naar Silverton. Even totaal iets anders dan wat we de voorgaande dagen gedaan hadden, maar een hele leuke ervaring. Met de trein reden we dwars door de bergen, langs water en ander natuurschoon in 3,5 uur naar Silverton. Blijkbaar maakt de trein heel wat indruk op zowel toeristen als locals want zowel op de heenweg als op de terugweg stonden mensen overal langs de kant te zwaaien toen we voorbij reden. Bij een camping zaten mensen zelfs met stoeltjes langs de weg te wachten op de trein. In de trein zaten we zelf naast een man die al voor de derde keer met de trein mee ging en nog filmde hij bijna de hele rit. De man was al in veel van de Verenigde Staten geweest en had nog genoeg tips voor ons.
In Silverton hadden we ruim 2 uur de tijd om rond te kijken voordat we weer met de trein teruggingen naar Durango. Silverton was een leuk klein historisch dorpje tussen de bergen bestaande uit twee hoofdstraten waaraan zich restaurants, winkeltjes en hotels bevonden. Veel meer dan dat was het niet.

Na drie rondjes door het dorpje te hebben gelopen was het tijd om terug te gaan naar de trein. Op de terugweg was het nog even spannend toen er ergens een veer sprong van de trein en we niet wisten hoelang het ging duren voordat we verder konden. Uiteindelijk konden we na twee korte stops vertraagd verder rijden en kwamen we een half uur later dan gepland aan in Durango waar we 's avonds nog een potje zijn gaan poolen.

De dag erna wilden we terugrijden naar Silverton om van daaruit met een quad of buggy de bergen in te gaan maar helaas werd er veel regen voorspeld. In plaats daarvan zijn we toen naar Mesa Verde National Park gegaan, 50 minuten rijden vanaf Durango. De oude Pueblo bevolking heeft hier meer dan 750 gewoond, tussen 550 en 1300. In Mesa Verde N.P. zijn restanten te zien van de woningen en dorpen die in eerste instantie op de Mesa tops zijn gebouwd. Mesa, een Spaans woord voor tafel, is een rotsformatie dat lijkt op een tafel. De eerste woningen werden ondergronds gebouwd. Hierna werden de dorpen bovengronds gebouwd en later werden zij in de alcoves gebouwd, natuurlijk uitgeholde ruimtes in de wand van de rotsformatie. Dit werden de cliff dwellings genoemd. Je moet je voorstellen dat een heel dorp in de wand van een berg is gebouwd zonder wegen die er naartoe leiden. Kinderen werd geleerd om met hun handen en voeten de rotswand op te klimmen.
Wij hebben verschillende restanten van een aantal dorpen gezien en hebben een van de cliff dwellings bezocht. Dit was Spruce Tree House, welke gebouwd is tussen 1200 en 1278. Het dorp is gebouwd in een alcove van 60 meter lang en 17 meter diep en bevatte ongeveer 120 kamers, 8 kiva's (spirituele ruimtes) en 2 torens. Het maximaal aantal inwoners wordt geschat op 60-90, waarvan 19 huishoudens. Interessant om te zien hoe die mensen daar vroeger geleefd hebben en tegelijkertijd bizar.
Na een dagje cultuur snuiven hebben we 's avonds de rest van onze reis uitgestippeld en nog een aflevering van Penoza gekeken. De serie wordt steeds spannender :).

De volgende ochtend stond om 6.30 uur de wekker omdat die dag een lange reisdag gepland stond via Monument Valley naar Flagstaff.
Monument Valley is ook wel bekend uit de vele Western films die daar zijn opgenomen. De grote rode steenformaties leverde meteen herkenning op.
In Monument Valley kregen we even een flasback van onze off road ervaring in de eerste week van onze reis. Op internet stond dat de route door Monument valley goed te doen was met een normale auto, maar we hebben toch aardig wat stenen en gaten in de weg moeten ontwijken. Veel mensen kozen er daarom denk ik ook voor om met een tour mee te gaan. Het was leuk om er even doorheen te rijden en daarna hadden we het ook wel gezien.
Vervolgens vervolgde een lange saaie weg naar Flagstaff. Had ik mooi even de tijd om alvast een stuk van dit verslag te typen. Aan het einde van Highway 160 kwamen we op een T-splitsing waar we links moesten naar Flagstaff en je rechts richting Page kon. Nu nog maar 103 km rechtdoor en dan zijn we er. Pfff die weg moeten we morgen ook weer terug als we naar Page gaan voor de Lower Antelope Canyon!
We hebben gekozen om vier nachten in Flagstaff te blijven en vanuit daar Page en de Grand Canyon te bezoeken. Voor een overnachting in Page zouden we weer rond de 200 dollar betalen terwijl we voor de eerste drie nachten in Flagstaff 176 dollar kwijt zijn. Uiteindelijk hebben we daarom gekozen om maar 'even' op en neer rijden.

Dat even op en neer rijden werd goed verstoord door de TomTom die ons onderweg naar Page in de steek liet. Tim had vantevoren uitgezocht dat het vanuit Flagstaff een rechte weg was naar Page, maar de TomTom stuurde ons halverwege ineens rechts. Shit dat klopt niet we moeten rechtdoor. Vervolgens zijn we toch maar rechtdoor gereden en totdat we een bordje tegenkwamen met Page 32 miles. De TomTom bleef ons terug sturen en gaf aan dat de alternatieve weg meer dan 3 uur zou duren. Kut moeten we dan echt terug!? De TomTom gaf aan dat het nog 1 uur rijden en 15 minuten was naar Page, maar dan zouden we te laat zijn voor onze tour naar de Lower Antelope Canyon en dat terwijl we ruim op tijd vertrokken waren.
Uiteindelijk kozen we ervoor om toch de TomTom maar aan te houden wat resulteerde in veel te hard rijden om toch nog op tijd te komen voor de tour.
We waren gelukkig nog net op tijd maar vanwege de drukte werden we naar de volgende tour, 20 minuten later, verplaatst.
Een zandpad in de woestijn leidde ons vervolgens naar het begin van de canyon waar we in een rij de trappen afgingen die ons naar de bodem van de canyon brachten. We hadden nog nooit zoiets gezien. De rode wanden van de canyon bestonden uit allerlei sierlijke vormen en vormden een smalle gang door de canyon. Op sommige plekken scheen het zonlicht van boven in de canyon waardoor de kleuren en lijnen van de canyonwanden nog mooier werden.
De tour duurde ruim 1 uur en 15 minuten en was ondanks dat hij super toeristisch was zeker de moeite waard! Tijdens de tour vertelde de gids dat de canyon net twee dagen dicht was geweest door een flashflood twee dagen eerder. Door de flashflood was heel de canyon volgestroomd met water en zand. Het heeft twee dagen geduurd voordat ze het water uit de canyon gepompt hadden. Een flashflood is een soort vloedgolf van water en zand die uit het niets kan ontstaan wanneer het ergens, soms kilometers verderop, hevig regent of heeft geregend. Dit was de vijfde dit jaar.
Ook hoorde we een Amerikaans stelletje die ook mee waren met de tour zeggen dat er twee dagen eerder ook flasfloods waren in Zion National Park en dat zij daar hevige regen hadden gehad. Dan hebben wij toch wel heel veel geluk gehad met ons reisschema!
Na de tour hebben we eerst een stop gemaakt bij Lake Powel en vervolgens zijn we doorgereden naar Horseshoe Bend. Wat was dat mooi! Ik had vantevoren al wel foto's gezien maar ik had het me niet zo mooi voorgesteld met de groengekleurde rivier die zich als een hoefijzer om een enorme rots kronkelt. Het was oprecht het mooiste wat we deze reis gezien hebben.
Terug in Flagstaff zijn we voor de tweede avond gaan eten bij een Thais restaurant in het centrum. Het eten was super lekker en goedkoper dan een doorsnee restaurant hier.

De volgende dag gingen we naar de Grand Canyon. We hadden twee dagen gepland voor de Grand Canyon. De eerste dag wilden we een langere hike doen en de tweede dag wilden we een wat kortere hike doen en wat van de uitzichtpunten meepakken.
Dat eerste is gelukt. We zouden op advies van een medwerker van het visitor center de South Kaibab trail gaan lopen, een trail van 9,6 km heen en terug met een hoogteverschil van 620 m. Voor de trail stond 4-6 uur.
Dit keer hadden we afgesproken om wat meer op ons gemak te lopen, maar onderweg kwamen we Charles tegen, een Australische jongen, die vertelde dat hij van plan was om beneden in de canyon het plateau over te steken naar de Bright Angel trail en via die trail terug omhoog te klimmen. Bij het visitor center hadden ze ons over die optie verteld maar daarbij werd gezegd dat we dan gezien de lengte en de zwaarte van de trail om 5.00 uur hadden moeten starten met lopen. Voor ons was dat geen optie omdat wij pas om 9.30 uur zijn gestart met de South Kaibab trail.
Eenmaal aangekomen in de canyon vroeg Charles wat ons plan was. Tim keek mij aan en liet de keuze aan mij. Ik zat even te rekenen. We waren zo'n 4 miles (6,4 km) naar beneden geklommen in 2,5 uur. Het plateau oversteken zou nog zo'n 4 miles zijn, maar zou voornamelijk vlak zijn dus zou ongeveer 2 uur kosten en vervolgens via de Bright Angel trail omhoog klimmen was nog eens 4,5 miles wat zo'n 4 uur zou kosten. Dat zou betekenen dat we rond 18.00 uur terug boven zouden aankomen en om 18.30 uur zou het donker worden. Of het verstandig zou zijn wist ik niet, maar we besloten er toch voor gegaan.
Naarmate we verder liepen werd het uitzicht en de beleving alleen maar mooier. Wauw wat was dat vet! Misschien wat gewaagd maar juist daardoor ook extra leuk.
Mensen die we onderweg tegenkwamen verklaarden ons voor gek dat we heel die trail in een dag liepen. Uiteindelijk kwamen we om 16.30 uur boven en hadden we in totaal 7 uur gelopen. Yes we did it! In totaal hadden we ruim 20 km gelopen met een hoogteverschil van ongeveer een kilometer. Dat betekent dat we eerst een kilometer afgedaald zijn in de canyon en vervolgens weer een kilometer omhoog geklommen zijn. Voldaan zijn we vervolgens in onze auto gestapt en zijn we teruggereden naar Flagstaff om eerst een goede maaltijd te eten bij de Thai. Omdat wij niet zo van het fooi geven zijn hadden ze dit keer zelf maar 15% fooi op de bon erbij gezet :S.
Charles vertelde trouwens nog dat er mogelijk 18 gewonden en 9 doden zijn gevallen bij de flashflood in Zion National Park.

De volgende ochtend hadden we geen wekker gezet maar werden we toch om 7.00 uur wakker. Vervolgens zijn we relaxt opgestaan en hebben we om 10.30 uur eerst de 35 minuten durende IMAX film gekeken van de geschiedenis van de Grand Canyon en van plaatsen waar je zelf niet kunt komen. Leuke film om gezien te hebben.
Vervolgens zijn we op de toeristische tour gegaan en zijn we met de shuttlebus naar wat uitzichtpunten gegaan in het park en hebben we wat langs de rim van de canyon gelopen. Na de hike van de dag ervoor had dat niet meer heel veel meerwaarde, maar we hebben onze dag ermee gevuld. De mooiste dingen hadden we al gezien.

Wat bizar blijft zijn de temperatuurverschillen tussen de verschillende plaatsen. Vanuit Las Vegas vertrokken we met 38 graden richting het Oosten waar de temperatuur duidelijk een stuk lager was en het 's nachts gewoon koud was en in Flagstaff hing de temperatuur rond de 22 graden met flinke bewolking de eerste dag. Vanavond slapen we in Wickenburg en morgen rijden we door naar Palm Springs waar het overdag weer zo'n 40 graden is. Dat wordt zwemmen! :)
Daarover meer in ons volgende verslag.