Van de Orangutans in de jungle naar duiken op Pula

Van de Orangutans in de jungle naar duiken op Pulau Weh

Om te beginnen is mijn reis goed verlopen, behalve dat ik dit keer nauwelijks geslapen heb. Tijdens mijn tussenstop op Kuala Lumpur om naar Medan te gaan waren er naast een heleboel locale moslims en moslima's geen toeristen te bekennen. De enige niet-local was een Duitse man die voor zaken naar Medan reisde.

Eenmaal aangekomen op Medan liep ik samen met de Duitse man het vliegveld binnen toen we meteen werden aangesproken door een local. Hij vroeg ons om onze paspoorten en vertelde dat hij onze visums voor ons zou regelen en vertelde ons te wachten.
Toen hij hoorde dat ik naar Bukit Lawang ging zei hij dat hij daar werkte en mij wel daarheen zou brengen voor $40. De Duitse man vertrouwde de local niet en zei dat ik beter niet met hem mee kon gaan in mijn eentje. Ik wist eigenlijk niet wat ik ervan moest denken en of de man te vertrouwen was, ik was vooral overdonderd en moest het allemaal even op mij in laten werken. Toen we vervolgens niet door de paspoortcontrole heen hoefden omdat hij alles al geregeld zou hebben kreeg ik er wel een naar gevoel bij. Vooral toen hij de Duitse man er daarna geld voor vroeg.
De Duitse man zou zijn contact in Medan bellen om te vragen wat ik het beste kon doen. Uiteindelijk ben ik met de Duitse man en zijn chauffeur meegegaan en hebben zij mij afgezet op het busstation in Medan. Vanaf daar ben ik vervolgens in 3 uur met een minibusje vol met alleen locals naar Bukit Lawang gereden.
Volgens mij rijdt het verkeer hier links, maar daar was niet veel van te merken. Al het verkeer rijdt kris kras door elkaar en van alle kanten komen brommertjes voorbij gereden. Ik heb nog nooit zoveel brommers gezien. Echt bizar!
Had trouwens ook weer iets meegemaakt. Wilde op het vliegveld naar de wc gaan toen ik erachter kwam dat ze hier staand wc's hebben en geen wc-papier gebruiken. Naast de wc staat een grote bak met water met een pannetje erin om je ontlasting weg te spoelen en ze gebruiken hun linkerhand om af te vegen. Met staand plassen heb ik niet zo'n moeite maar in Bukit Lawang heb ik eerst maar even een rol wc-papier gekocht ;).

In Bukit Lawang heb ik bij aankomst meteen een driedaagse jungletrekking geboekt voor de volgende dag samen met drie Duitse jongens en een Duits meisje die zich daarvoor al hadden ingeschreven.
De volgende ochtend startte het avontuur in de jungle met twee dagen vooral veel klimmen en wat minder afdalingen op zoek naar met name de Orangutans.
Na ongeveer een uur zagen we de eerste Orangutan met een baby. Heel indrukwekkend om te zien! Orangutans leven individueel en slapen nooit vaker dan een keer op dezelfde plek. Ze bouwen hun nesten hoog in de bomen, weg van eventuele tijgers en andere vijanden. Orangutans krijgen ongeveer elke zes jaar een baby. De baby's blijven ongeveer zes tot zeven jaar bij hun moeder totdat ze zelfstandig zijn. Naast Orangutans hebben we de Thomas Leaf Monkey gezien, de Long Tail Makaki......... , grote varanen en een kleine schildpad.
Iets minder blij werd ik van de muggen waardoor ik helemaal ben lekgestoken :s.

Teruggekomen uit de jungle heb ik nog een hele gezellige avond gehad met een stel backbackers die ik tijdens de trekking had ontmoet op de campsite en de volgende ochtend ben ik het dorpje nog even in geweest en heb ik nog een vleermuisgrot bezocht.
De wandeling naar de grot was erg mooi en onderweg kwam ik uitgelopen op een weeshuis. De eigenaresse van het weeshuis is een Nederlandse vrouw en haar Indonesische man en zij hebben het weeshuis in 2005 opgericht na de verwoestingen van de tsunami in 2003. Op dit moment zitten er 18 kinderen. De eigenaresse vertelde dat de kinderen van maandag tot en met zaterdag naar school gaan en dat ze na school de mogelijkheid hebben om bijles te volgen in het weeshuis.

Bukit Lawang betekent trouwens de deur (Bukit) naar de jungle (Lawang). Het is een klein dorpje gelegen aan de rand van de jungle en wordt doorsneden door een brede rivier. De rivier wordt door locals gebruikt om in te wassen, te douchen en in te zwemmen.
Na de jungletrekking dacht ik, laat ik het voorbeeld eens volgen en mijn kleren eens gaan wassen in de rivier toen een groep kinderen enthousiast naar mij riepen en vroegen of ik met ze op de foto wilde. Ik zei ja hoor natuurlijk en toen kwamen uit de groep (ongeveer 10-12 personen) overal telefoontjes tevoorschijn om een foto te maken. Eerst met de hele groep en toen nog stuk voor stuk apart. Haha echt zo leuk, moest echt lachen in mijzelf. Maar blijkbaar vinden locals het heel bijzonder om met reizigers op de foto te gaan en zal ik dat nog wel vaker meemaken hier.

Verder ben ik trouwens voortaan getrouwd als ze dat vragen, want als je zegt dat je single bent of soms zelfs dat je een vriend hebt vinden ze dat raar. Op de weg naar Bukit Lawang werd mij dat voor het eerst gevraagd en toen ik maar zei dat ik een vriend had vroeg hij of hij mij mocht vergezellen naar Bukit Lawang. Soms is het dus beter om te zeggen dat je getrouwd bent.

Inmiddels ben ik nu vanaf Binjai met een nachtbus onderweg naar Pulau Weh, een eiland ten Noorden van Sumatra. Ik had eigenlijk gepland om na Bukit Lawang verder richting het Zuiden te reizen, maar nadat ik hele positieve verhalen had gehoord over het eiland en het duiken daar heb ik na vele overwegingen toch besloten om eerst naar Pulau Weh te gaan om te duiken en mijn PADI te gaan halen.

Ik ben nu na ongeveer 12 uur rijden bijna gearriveerd in Banda Aceh waarvandaan ik met de ferry de oversteek maak naar Pulau Weh.

In de nachtbus hadden we Wifi dus dat was een mooie gelegenheid om mijn eerste reisverslag te plaatsen.

Tot snel! X