Sightseeing in Yogyakarta

Na weer een lange reisdag kwam ik 's avonds om 19.30 uur aan in Yogyakarta, waar ik vervolgens 7 nachten verbleven heb.
Yogyakarta, ook wel Jogya genoemd, is een levendige studentenstad dat in het teken staat van (Batik) kunst. In de drukke hoofdstraat vind je 's avonds overal straatmuzikanten en staan door de hele straat eetstalletjes uitgestald met allerlei verschillend Indonesisch eten en lekkernijen. Verder typerend zijn de locals die je overal binnen proberen te trekken om voor een "goede" prijs Batik te kopen.

De eerste dag in Jogya ben ik op pad gegaan met een Nederlandse en een Zwitserse jongen, Bjorn en Simon. Samen zijn we de stad wat gaan verkennen. 's Middags kwamen we terecht bij een eettentje waar we Padang food, typisch Indonesisch, hebben gegeten. Padang food bestaat uit een mix van witte rijst met groente, vlees of vis en als je niks zegt met heel veel chili. Het eten staat gedurende de dag klaar in schaaltjes voor het raam zodat je naar zicht je keuze kunt maken. Het makkelijke daarvan is dat je meestal wel weet wat je bestelt, want de mensen bij die lokale eettentjes spreken niet altijd Engels. Zo heb ik een keer huid van een buffel besteld omdat dat er op het eerste oog lekker uitzag, als ossenhaaspuntjes, totdat het op een schaaltje voor me werd gezet en mij verteld werd wat het was. Ik ging bijna over mijn nek, dat heb ik echt niet gegeten! Verder heb ik tot nu toe bij die lokale eettentjes wel het lekkerst gegeten en het kost er niets, zo'n 10.000 tot 20.000 rp. (0,80 tot 1,60 euro) per gerecht. Aan de chili ben ik alleen nog niet zo gewend.
In de middag hebben we vervolgens een atelier/winkel bezocht waar ze Batik schilderijen maken en verkopen. Daar werd ons verteld en laten zien hoe Batik gemaakt wordt. Best interessant om te zien. Uiteindelijk hebben we alledrie wat gekocht. Natuurlijk ging ik weer de deur uit met een van de duurste schilderijen. Het handige van Batik is dat het op stof gemaakt wordt en je het dus kunt opvouwen en zo gemakkelijk in je tas kunt meenemen.

De volgende ochtend heb ik samen met Simon met een georganiseerde tour de Borobudur tempel bezocht, een van de highlights van Java. Indrukwekkend om te zien, de tempel was echt gigantisch. Behalve het bezichtigen van de tempel hebben we het merendeel van onze tijd bij de Borobudur gespendeerd aan het poseren voor foto's. Zowel studenten als ouderen kwamen ons vragen of we met ze op de foto gingen. Op een gegeven moment waren er 8 telefoons, IPads en camera's tegelijk op ons gericht. Of studenten die je willen interviewen en vragen waar je vandaan komt, wat je van Idonesie vindt en wat je favourite eten in Indonesie is om hun Engels te oefenen. We hebben er veel lol om gehad.

Terug van de Borobudur moest ik eerst langs het immigratiekantoor om mijn visum te verlengen, waar ze mij vertelden dat ik het visum 4 dagen later kon komen ophalen. Uiteindelijk was het misschien handiger geweest als ik mijn visum vantevoren in Nederland al had aangevraagd voor 2 maanden, maarja dat was nu niet anders. Dat betekende alleen wel dat ik nog 4 dagen langer in Jogya moest blijven.

Hoe zou ik die dagen gaan invullen, daar moest ik nog even over nadenken. In ieder geval wilde ik nog graag de Merapi vulkaan gaan beklimmen, een van de meest actieve vulkanen in Indonesie. Vervolgens heb ik voor dezelfde avond nog een tour geboekt om die nacht te gaan klimmen.
's Avonds om 22.00 uur werd ik met een minibusje opgehaald samen met 6 Fransen en 2 Engelsen om richting Selo te gaan en van daaruit om 1.00 uur de vulkaan te gaan beklimmen. Een geweldige klim met een leuke groep mensen! Na 4 uur klimmen kwamen we rond 5.00 uur aan op de top waar we de zonsopkomst hebben gekeken. We konden vanaf daar zelfs het magma in de krater zien borrelen. Heel gaaf!
Vanaf de top zijn we vervolgens in 3 uur afgedaald naar het beginpunt in Selo, waar we nog een ontbijtje hebben gekregen voordat we teruggingen naar Jogya.
Uiteindelijk kwam ik door de drukte in het verkeer om 13.45 uur, een stuk later, aan bij mijn accommodatie en zou ik om 15.00 uur Vivian en Ernst zien. Van slapen kwam dus niets meer. Gelukkig had ik de dag ervoor voor de klim nog zo'n 4,5 uur geslapen. Daar moest ik dan maar even op teren.

Het was leuk om Vivian en Ernst te zien en ik keek er naar uit om samen nog 3 weken verder te reizen.
Die middag hebben we het maar rustig aan gedaan en 's avonds zijn we op tijd naar bed gegaan. Iedereen had zijn slaap wel nodig.

De dag erna hebben we een scooter gehuurd en hebben we samen met Bjorn 's ochtends het Kraton en het Waterpaleis van de Sultan bezocht. Ze vertelde ons dat de Sultan daar vroeger leefde met zijn 25 vrouwen. Het Kraton wordt nu bewoond door de 10e Sultan met zijn vrouw en 5 kinderen.
Om de culturele ochtend maar verder voort te zetten hebben we 's middags met de zonsondergang de Prambanan tempel bezocht. Deze was kleiner dan de Borobudur maar minstens zo indrukwekkend.

Vervolgens was Vivian de volgende dag jarig en hebben we een stranddag gehouden. Met een privechauffeur zijn we samen met Bjorn naar een aantal stranden gegaan 2 uur rijden vanaf Jogya. Behalve dat het niet zo zonnig was hebben we wel een hele relaxte dag gehad daar en heeft de chauffeur ons 's middags naar een restaurantje gebracht waar we verse vis hebben gegeten. Erg lekker! De calamaris die Vivian en Bjorn besteld hadden bestond alleen wel uit hele rare vormen. Sommige stukjes leken meer op gepaneerde hele inktvisjes. Gelukkig smaakte het beter dan dat het eruit zag.
Voor de verjaardag van Vivian hebben we de avond ervoor stiekem een taart gehaald die we 's ochtends bij het ontbijt gegeven hebben. Het uitblazen van de kaarsjes ging Vivian iets minder goed af, maar dat lag misschien aan de fopkaarsjes die Ernst had geregeld. Het was wel grappig!

En toen de laatste dag in Jogya. Na het ophalen van mijn visum bij het immigratiekantoor hebben Vivian en ik 90 minuten genoten van een heerlijke Javaanse massage. Zo nu en dan moet je jezelf even verwennen he :).

Vervolgens zijn we in de avond op de trein gestapt naar Malang. Uiteindelijk nog een heel gedoe, maar dat horen jullie nog.

X